Dobra

Do tego biegu namówił mnie i Maćka - Błażej :)

I za to Mu bardzo dziękuję :)

Bieg idealny :)

Ale od początku...

Koło południa zabraliśmy się z naszego ciepłego mieszkanka i wsiedliśmy do vana - Błażeja wehikuł.

Za sterami naszego statku siedziała dziś Emilka.

Świeżo upieczony pilot.

Na miejsce dojechaliśmy szybko, szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że to jest tak niedaleko.

Miejscowość o świetnej nazwie DOBRA.

Dobra to miejscowość niedaleko Łodzi, położona na terenach Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich.

Szczerze... tak na początku bardzo bałam się tego biegu, bo wszyscy mówili o tym, że tam są takie góry.

Więc mówię sobie tak sama do siebie - jak zawsze trzeba przeprowadzić z zawodnikiem rozmowę przed biegiem:

- Daj spokój kobieto! To twoje pierwsze zawody w tym roku, jakoś dasz radę...

Ale w głowie gdzieś odzywa się głos:

- Pamiętasz bieganie z Krzysztofem”????!!!

- No pamiętam … było ciężko a biegliśmy 10 km w tempie 5....

Boże umrę !!!

Na Zdrowiu było tak ciężko, a tu te górki maja być jeszcze większe.

I nagle Błażej mówi:

- Widzicie te górki? Po nich będziemy biegać …

- O matko! Jakie wysokie! - pomyślałam.

- Umrę na 1000%

Dojechaliśmy na miejsce z „małą” przygodą, przejechaliśmy parking, ale nasz świetny pilot dał radę i po chwili już parkował naszym wehikułem na parkingu.

Poszliśmy odebrać pakiety startowe.

Numer 154... magiczny numer :)

Może chociaż na mecie byłabym z takim miejscem....:)

Do startu zostało jeszcze trochę czasu, umocowałam czip do buta, poszłam do szatni i spotkałam Anię z Sylwią … o proszę jaka niespodzianka.

W depozycie spotykam Romana... gdzieś na sali przewinął się Łukasz i Mateusz …

Wooow! Opanowujemy DOBRĄ.

Mała rozgrzewka, toaleta i na start :)

Wystartowaliśmy...

Trasa piękna - szkoda że bieg jest w lutym.

Gdyby odbył się w kwietniu, można byłoby podziwiać wracającą do życia przyrodę …

A tak, niestety, tylko gałązki bez liści, pola puste i błoto... za to tam można zawsze - bez względu na pogodę i porę roku - liczyć na górki :)

Pierwszy kilometr pod górkę , drugi też, trzeci i czwarty ….

Tu wszystko jest pod górkę... wiem - nikt nie obiecywał, że będzie łatwo ale, że tyle pod górkę ????

Trochę błota.

Jest.

Uwielbiam błoto, szczególnie jak nogi mi w nim grzęzną :)

Na mecie zameldowałam się jako 146. zawodnik i 7. kobieta ;) Mogę być z siebie zadowolona... Chyba...!

Na mecie odmeldowała się Ania, Maciek, Sylwia, Błażej, Emilka :)

No cóż - nie umarłam...

Bawiłam się świetnie... dawno nie biegło mi się tak dobrze, jak tu !!!

Było cudownie, nawet pogoda dopisała, pomimo mroźnego wiatru wiejącego mi w twarz i ucho...,które boli do chwili obecnej... :)

Ale co tam... było warto bieg na piątkę :)

Dzięki wielkie za super zabawę i niesamowite emocje :)

Było warto pomęczyć troszkę mięśnie i płuca :)