samotne myśli...

Siedzę

myślami biegnę do ciebie...

krzyczę , a ty nie słyszysz

biegnę, ale nie mogę ciebie dogonić

chcę zapomnieć

na chwilkę

ale wszystko przypomina ciebie

chcę , iść do ciebie

nie mogę

chce cię dotknąć

widzę ciebie

gdy zamykam oczy...

ale gdy je otwieram

znikasz...

jak mgła o poranku...

znów zaszło słońce

księżyc wyruszył

na wędrówkę

a ja uciekam

uciekam od szaleństwa

tęsknoty

braku ciebie

słońce nie cieszy

wiatr mocniej smaga

uśmiech na twarzy nie gości

serce

ucieka daleko

do ciebie....

Tęsknota,....

Ranek,

obudził

demona dnia

wstałeś

zabrałeś puszkę Pandory

odjechałeś

w dal,

daleką

znaną tylko tobie

została filiżanka

po wypitej kawie

został zapach twój

na poduszce

został smak twoich ust

po pocałunku

odjechałeś

daleko

tęsknie za twoim dotykiem

za twym uśmiechem

głosem

czekam

dzwonek w telefonie

wiadomość

oczekiwanie

napięcie

może to ty?

Nie...

znów czuję pustkę

znów czuję samotność

tę której nie lubię

tej której nie znoszę

ogarnęła moje serce i umysł

nie potrafię się skupić

nie potrafię myśleć

odjechałeś

to nie logiczne

patrzę w słońce

wiem że ono patrzy na ciebie

jest moim okiem

patrzę w niebo

otula mnie

otula ciebie

jak nasze ramiona

patrzę na chmury

dziś ciężkie

ołowiane

jak moje myśli

biegnące do ciebie

odjechałeś

odliczam dni

odliczam godziny

odliczam minuty

by ciebie dotknąć

poczuć

uczyć się ciebie

na pamięć

dotykiem

smakiem

zasypiać w twoich ramionach

i czuć ciepło twoich dłoni

…..

Podróż.

Siedzę

smutek ogarnia me serce

myślę

tęsknię

cały czas

odchodzisz

wiem

wrócisz

ale nie będzie ciebie

nie chcę byś odszedł

nie chcę czuć samotności

nie chcę tęsknić

nie lubię

gdy w czarną walizkę

pakujemy twoje ciuchy

jak w puszkę Pandory

nie lubię kłaść się spać

gdy wiem

wiem że muszę cię pożegnać,

gdy świt nastanie

odjedziesz

w dal nieznaną

odjedziesz

teraz telefon

będzie moimi drzwiami do ciebie

chmury posłużą mi za głośniki

by móc się komunikować z tobą

słońce będzie moim okiem

a księżyc ukojeniem

on będzie znakiem

że dzień się kończy

by ciebie zobaczyć szybko

nie lubię

gdy mnie opuszczasz

nie lubię gdy

mnie zostawiasz

nie lubię gdy słońce staje się czarne

nie lubię gdy księżyc nie świeci

nie lubię

kochany

nie odchodź

nie uciekaj

lecz wracaj...

zawsze wracaj

jesteś moim powietrzem

moimi korzeniami

jesteś moi liściem

taka wielka pustka

gdy ciebie nie ma

tak pusto bez ciebie

tak bardzo mi ciebie brak

słońce staje się zimne

wiatr jest huraganem

słów brak

i powietrza mi brak

tak bardzo mi brak......

CIEBIE......

Kocham cię........

Wyścig.

Szybko,

szybko

bo ucieknie...

biegnij

szybciej...

bo nie zdążysz …

goń,

szybko biegnij...

za rogiem zniknie...

szybko, szybko

Ukryło się

zniknęło...

Znów się pojawiło...

goń

nie pozwól zniknąć

nie pozwól się schować

Udało się …

złapałaś...

już nie oddasz

trzymaj mocno

wpadła jak w studnie kamień

zakotwiczyła jak łódź

mocno wrosła

trzyma życie

jak korzeń drzewo

mocna jak skała

gorąca jak ogień

żywiołowa jak woda

dogoniona

okiełznana

już się nie ukrywa przed tobą

już za nią nie biegniesz

już jej nie szukasz

dogoniłaś

zamieszkała w tobie

w sercu...

wielka

piękna

potężna i

wybuchowa jak wulkan

miłość.....

moja

Kim?

Kim jestem?

Mgiełką

Drobinami pary wodnej

liściem na wietrze

kroplą deszczu...

kim?

Może...

wiatrem od morza

gałązką oliwną...

świecą, co się wypala...

Kim?

Czasem

zorzą

tęczą łączącą światy....

źdźbłem trawy

Kim?

Może jestem aniołem …

co uśmiech daje

może tym co radość czasem wnosi

Kim?

Kto powie, kto zgadnie?

Kim?

Gdzie?

Jestem jak żywioł ognia

jak woda wzburzona

jak huragan...

pędzę przed siebie

stój

obejrzyj się czasem...

biegnę

twarda jak skała

czasem

delikatna jak motyl...

żyję...

kim jestem?

Małą kałużą wody

czy wielkim oceanem

może tylko szklanką

kroplą wody

kim?

Nie wiem

wciąż szukam siebie.....

Dziwna rozmowa...

Idę chodnikiem
widzę
różowe trampki
widzę sznurówkę...
która się rozwiązała...
raz z prawej
raz z lewej
i mrówkę co wędruje po autostradzie sznurkowej
halo mrówko
to ja
czy możesz …
ona nie wzruszona dalej wędruje
mrówką do kont  zmierzasz?
Ona nic...
łazi
w prawo
w lewo
do góry
na dół
jak by nie mogła drogi znaleźć...
halo mrówko
może ci pomogę?
Czemu nie odpowiadasz...
a ona nie wzruszona
 w górę i na dół
w lewo i prawo
….

Cisza.

Cisza
mówią,
że jak wymówisz jej imię
znika
Cisza
pogodna i radosna
dama samotności
chmurna i ciężka
jak deszczowy dzień
Cisza
twórcza moc
i słodycz nic nie robienia
cisza
moc radości
moc zwątpienia
Cisza...
trwa...
bez szelestu
bez łopotu
bez muzycznych tonów
bez szumu wody
bez brzęczenia pszczoły
Cisza
nie wymieniaj mego imienia
bo zniknę....

Żyję...?

Patrzę przed siebie

nic nie widzę

patrzę za siebie

nic nie widzę...

czy mnie nie ma?

Patrzę przed siebie...

widzę nicość

patrzę za siebie

widzę dom

ludzi

marzenia

czy to znaczy, że nie ma mnie?

Patrzę przed siebie

widzę niebo w lazurowej wodzie skąpane

widzę piasek

miłość

radość

czy to znaczy że jestem?

Patrzę za siebie

widzę życie

długie

przeplatane radościami i smutkami

uplecione jak warkocz

nadzieją i miłością

Patrzę przed siebie

widzę …

żyję...?

Zrozumiałam...

Świat kłamał

duchy przeszłości okryły was hańbą

odcięły od prawdy

nie pozwoliły ukazać oblicza miłości i prawdy

pokazał się anioł

jak promyk słońca w deszczowy dzień

udało się go uchwycić

by pozwolił zrozumieć

by rozpalił iskierkę

mały płomyczek

by pozwolił na nowo

spojrzeć na życie

teraz wiem

teraz rozumiem

widzę w oczach miłość

jak razem żyjecie

idziecie przez życie

wspierając się

w troskach dnia

jak miłość potrafi

zrozumieć

ile potrafi dać

dziękuję

za to, że jesteście

dziękuje za bajkę

w świecie realnym

dziękuję za nadzieję

za miłość, którą daliście

i rodzinę, którą stworzyliście

…..

Nieboskłon...

Niebo haftowane złotą nicią

gwiazdy

oblicze księżyca

po sklepieniu podróżują

wyznaczają czas

określają zmiany

dla nich nie ma języków

one bez paszportów

podróż swą kontynuują

świecą nocą

w dzień śpią

a może wcale nie?

Może dobrze się bawią

zakładając pelerynę niewidkę?

Słońce oświetla nieboskłon

godziny nam wskazuje,

po niebie wędruje

świat z góry podgląda

swojej prywatności strzeże...

miłości sprzyja

jej hołd składa

czasem chmurką się okryje

raz białą

innym razem ciężką szarą

pokazuje, że mu smutno

żal mu świata...

gdzie brak miłości

wiary

i nadziei

gdzie brak zrozumienia

uśmiecha się gdy szczęście panuje

radość

wiara i zrozumienie

gdy miłość króluje

słońce i gwiazdy

niebo i woda

liście na drzewie

kwiaty w ogrodzie

mrówki w mrowisku

wiatr w konarach

deszcz drążący w skałach

strumyk szemrzący

wciąż opowiada

opowiada o miłości

opowiada o dwojgu ludzi

opowiada o radości i smutku

opowiada o nadziei

opowiada o życiu

niezwyczajnym...

o życiu we dwoje

Myśli....

Piach skrzypiący pod stopami

zimna woda obmywa stopy

słońce skąpane w toni

serce ukojone miłością

wiatr tańczący we włosach

smagający opalone twarze

Miłość

tęsknota

moc żywiołu

który daje nam siłę

jedność wody i nieba

jak dwoje kochanków tworzących jedność

delikatnie muskają się

dotykają

pieszczą

by się połączyć

plusk

fala

zimny powiew wiatru

słońce na horyzoncie

i nadzieja

na jutro

na życie

w lepszym świecie

razem

jak niebo i morze

choć czasem burza

choć czasem sztorm

zawsze razem

na wieki

jak morze i niebo....