Taka tam wycieczka

Za oknem noc, jeden zegar pokazuje 4.00 rano, drugi alarmuje, że czas wstać, czyli piąta rano...

Ile dziś bym oddała, by ten pierwszy miał rację... no niestety - piąta ! Trzeba wstać.

Doczłapałam do kuchni, napiłam się wody, nakarmiłam koty i powróciłam do łóżka.

Czy naprawdę trzeba wstawać...?

Jednak wstałam - nareszcie - ubrałam się, obudziłam Maćka i dziewczyny.

Kochane córeczki zostały jednak w łóżkach.

My poszliśmy na mszę do kościoła.

Godzinka w kościele i do domku...

Dalej spać!

Gdy wstaliśmy już tak na czysto, zjedliśmy śniadanie i rozpoczęliśmy kolejną super odjechaną część dnia.

Słoneczko wyszło za chmur, a my w strojach biegowych wybiegliśmy na spotkanie Emilii i Błażeja.

Pierwsze dziesięć kilometrów zrobiliśmy po Zdrowiu. Emilka z chłopakami, a ja troszkę inaczej - swoje 30 minut ciągłego biegu w tempie 5. !

Nie wiem, jak mój utalentowany trener wyliczył, że ma wyjść mi 7 km w tym tempie i czasie...

Nie ważne jak on to policzył, miałam ubaw!

Po Zdrowiu pobiegane.

Teraz biegać mamy super trasą Błażeja..

Pytam więc Błażeja, ile kilometrów przed nami.

- 17 km! Uzyskuję odpowiedź...

- No dobra... myślę sobie. Jakoś damy radę.

Biegniemy sobie w stronę Żabieńca, później Brukową, prosto w stronę lasu, w którym kiedyś odkryliśmy z Maćkiem stare groby.

Trasa piękna – las, wieś, i wieś... i dalej wieś w środku miasta.

Po lewej stronie moim oczom ukazał się staw...

...nie mogłam uwierzyć - dwa piękne zbiorniki wodne tak blisko naszego domu.

Jedyne 7 km od Zdrowia, czyli jakieś 4 kilometry od naszego domu. Piękne słoneczko nadal nam towarzyszy, a ja złoszczę się na siebie, że nie założyłam podkoszulki z krótkim rękawem...

Biegniemy sobie dalej dobiegamy do Zgierza, strzelamy sobie fotkę i biegniemy dalej.

Wypijam sobie już drugą buteleczkę wody mineralnej niegazowanej o smaku cytrynowym.

Po chwili wybiegamy ze Zgierza...

Jaki ten Zgierz mały...

Piękna okolica odwraca nasze myśli od zmęczenia, dobiegamy do Aleksandrowskiej. Już wiemy, że cztery przecznice i jesteśmy w domu.

Zatrzymujemy się na stacji, by dokupić wodę.

Wypijamy po troszku i ruszamy dalej.

Na liczniku mamy 24 km.

Dobiegamy do domu z super dystansem 28 km... Woow! Szok!

Dzisiejsze bieganie nie należało do łatwych.

Walka z zakłóconym cyklem Krepsa, słońcem i złym ubraniem... (a na końcu z dystansem) dała się mocno we znaki.

Tyle, że to wcale nie jest ważne, bo najważniejsze, że byliśmy w super atmosferze z kumplem, z uśmiechem na twarzy, i wzbudzaliśmy ogólne zainteresowanie.

My na stację wpadliśmy spragnieni wody, a reszta klientów po benzynę i piwo !

Jednym słowem niedziela - dzień święty - został uhonorowany super dystansem :) i pierwszym takim długim wybieganiem Maćka !

Dzięki wielkie za super dzień - Maciej i Błażej... kiedyś musimy wyciągnąć Emilkę na taką wycieczkę, ...no i Panowie! Plan trzeba zrealizować (ten który dziś wymyśliliśmy) !