Nicość

Oglądam świat przez łzy...Nie mam nic...

Serce krwawi, a z oka łza wypływa

rzeźbi na policzku niewidoczna bliznę

jedną po drugiej....

jak niekończący się taniec

Niewidoczny ślad na twarzy piecze

cierniem wbija się w serce

pęka i ...

jak odłamki szkła

trafia do krwi

paraliżując ciało

Krzyk, mocne słowa... trzaśnięcie drzwiami

zamknięty rozdział,

trudne słowa, trudne emocje

wkradają się jak wirus i rosną

Rosną i żywią się nami

Upadam, powoli unoszę głowę

znów opadam

sił brak, bezsilność tak obca do dziś

stałą się bliska i potężniejsza ode mnie

Ciągnie ze sobą w dół

Nie umiem, nie chcę już walczyć

zmęczona i opuszczona,

z oczami pełnymi pogardy i bólu

odchodzę , by zasnąć w samotności

Nie potrafię znaleźć siebie

zgubiłam gdzieś po drodze siebie

w labiryncie myśli , emocji

poddałam się

zbiegłam z barykady

zdezerterowałam

Rozkaz wykonać , ja już nie umiem

nie chcę,

Serce buntuje się

głowa też

nastała ciemność

brak uśmiechu, brak słów...

za dużo słów powiedzianych

za dużo słów niewypowiedzianych

za mało mnie

brak sensu

brak płomienia

brak ciepła

…..jest taki moment gdy wiesz,że musisz..

….musisz odejść

pokonana

jak Hektor

by kiedyś powrócić jak Odyseusz z wyprawy